سوگندجون

خداوند.... دخترها را آفرید تا   گلها بی نام  نمانند.... روی لباس" سوگند جوووووونم " خورشید و ماه نشسته اند ستاره های مهربون منجوقای شکسته اند   تنها نشسته با دلش تو یه اتاق کاهگلی می دوزه روی پیرهنا منجوقکای قلقلی   با سوزن درخت کاج با نخ انگور می دوزه دستای اون زخمی میشه و خیلی بدجور می سوزه   پنبه ی ابر رو -مثل گل- می دوزه روی پیرهنش عطر گل و گلابی ها می شینه روی بدنش... *** خاتون شعر من -خودش- لباس کهنه پوشیده دستای چون برگ گلش...